Μια που έχουμε πλέον αποφασίσει να βάλουμε την χώρα μας σε
τάξη, ξεκινώντας βέβαια από τα πολύ σοβαρά θέματα της οικονομίας, μήπως θα ήταν
καλό να τακτοποιήσουμε και ορισμένα θέματα που φαίνονται μικρά αλλά μας
χρωματίζουν έντονα;
Μερικά πράγματα που δημιουργούν προβλήματα σε ντόπιους και
ξένους (κυρίως), που σέρνονται εδώ και αρκετές δεκαετίες και που η τακτοποίησή
τους και πανεύκολη είναι και θα δώσει και ένα μήνυμα λογικής;
Όπως για παράδειγμα να γράφουμε τα ονόματα των δρόμων και
πλατειών… με τα ονόματά τους; Με τα ονόματα που τους λέμε;
Γιατί αρκετά έχει κρατήσει αυτό το ανέκδοτο, αλλιώς να
ονομάζει ο κόσμος τους κεντρικούς δρόμους και πλατείες της Αθήνας (γιατί έτσι
έχει μάθει και έτσι τους ξέρει) και αλλιώς να γράφει η πινακίδα στις γωνίες.
Γιατί όταν επί δεκαετίες μια αλλαγή ονομασίας δεν γίνεται
αποδεκτή από τον κόσμο, η επιμονή διατήρησης της «άγνωστης» ονομασίας μόνο
προβλήματα δημιουργεί.
Θυμάμαι έντονα στις αρχές της δεκαετίας του 80
(ξενοδοχοϋπάλληλος τότε) τους τουρίστες να ψάχνουν να βρουν την οδό…
‘Πανεπιστημίου’ και βέβαια να μην μπορούν. Και να εκπλήσονται όταν τους
εξηγούσα ότι ναι μεν ο δρόμος γράφει (από το 1945) ‘Ελευθερίου Βενιζέλου’ αλλά όλοι οι Ελληνες – μηδενός εξαιρουμένου –
την ονομάζουμε ‘Πανεπιστημίου’.
Βέβαια θα μπορούσε για τους ξένους να είναι ένα ενδιαφέρον
γνώρισμα των Ελλήνων. Τους κεντρικούς δρόμους τους αλλιώς να τους ονομάζουν και
αλλιώς να τους γράφουν. Σίγουρα όμως
δεν είναι κάτι που μας αυξάνει την αξιοπιστία μας.
Και τα παραδείγματα
είναι πολλά
Εκτός από την ‘Πανεπιστημίου’ που ο Σοφοκλής Βενιζέλος πριν
71 χρόνια! (τον Σεπτέμβρη του 1945) την ονομάζει σε ‘Ελευθερίου Βενιζέλου’,
όλοι εμείς (και πάλι μηδενός εξαιρουμένου) συνεχίζουμε να λέμε:
Την ‘Πατησίων’, ‘Πατησίων’ και όχι ‘28η Οκτωβρίου’
Την ‘Πειραιώς’, ‘Πειραιώς’ και όχι ‘Παναγή Τσαλδάρη’
Την ‘Θησέως’, ‘Θησέως’ και όχι ‘Ελευθερίου Βενιζέλου’
Την ‘Πλατεία Βάθης’, ‘Βάθης’ και όχι ‘Ανεξαρτησίας’
Την ‘Πλατεία Κολωνακίου’, ‘Κολωνακίου’ και όχι ‘Φιλικής
Εταιρείας’
Την ‘Πλατεία Κυψέλης’, ‘Κυψέλης’ και όχι ‘Κανάρη’
Την ‘Πλατεία Κένεντι’, ‘Κένεντι’ και όχι ‘Φλύας’
κλπ…
Ένα άριστο παράδειγμα «αντίστασής» μας στις αλλαγές ονομάτων
είναι η Διώρυγα της Κορίνθου. Από το 1893 που ολοκληρώθηκε το έργο μέχρι
σήμερα, δηλαδή επί 123 συναπτά έτη, συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε το όνομα
‘Ισθμός’ παρόλο που έχει μετατραπεί σε διώρυγα.
Σκεφθείτε τώρα, πόσα χρόνια θα χρειαστεί να περάσουν για να
πει (αν ποτέ πει) ο κόσμος τη ‘Πλατεία Θησείου’ με τη νέα (2013) ονομασία
‘Πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγί’.
Πάντως εάν θα χρειάζονταν να γίνει μια πραγματικά αναγκαία
μετονομασία στην Αθήνα, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την αλλαγή του
ονόματος του μεγάλου πεζόδρομου που περνάει μπροστά από το μεγαλύτερο μνημείο
του κόσμου.
Που περνάει μπροστά από την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα.
Να με συγχωρήσει ο πολιούχος Άγιος των Αθηνών, ο Διονύσιος ο
Αρεοπαγίτης, αλλά με όλο το σεβασμό, πιστεύω ότι ο δρόμος αυτός θα πρέπει να
έχει το όνομα αυτού που έχτισε το μεγαλύτερο αυτό μνημείο του κόσμου.
Του Περικλή.
Και είμαι σίγουρος ότι θα είναι η μόνη περίπτωση που θα
συνηθίσουμε αμέσως τη νέα ονομασία. Όσο για τους ξένους αυτοί από χρόνια
απορούν γιατί δεν λέγεται Περικλέους.
- Ένα κείμενο του Πέτρου Δίπλα που δημοσιεύτηκε στο http://www.ert.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου