Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Πάμε στην Πατησίων για φρέσκο γάλα!

Ο αυτόματος πωλητής φρέσκου γάλακτος ήρθε και στην Αθήνα. Το ΑΤΜ του γάλακτος άνοιξε στη γωνία Πατησίων και Τροίας (περιοχή Κυψέλης) από Συνεταιρισμό Αγελαδοτρόφων της Βοιωτίας με το όνομα «Πιες γάλα».

Κάθε μέρα φρέσκο, παστεριωμένο, ποιοτικό και πάνω από όλα ασφαλές γάλα, το οποίο συλλέγεται από φάρμες μελών του Συνεταιρισμού, παστεριώνεται σε σύγχρονες και πιστοποιημένες εγκαταστάσεις και φτάνει άμεσα στις δεξαμενές των αυτόματων μηχανών εμφιάλωσης γάλακτος. Πρόκειται για ένα κλειστό κύκλωμα όπου το γάλα δεν έρχεται σε επαφή με το περιβάλλον ενώ καταπονείται ελάχιστα κρατώντας το μέγιστο των θρεπτικών του συστατικών.

Οι Αθηναίοι μπορούν να προμηθευτούν από εκεί 24 ώρες το 24ωρο φρέσκο «ποιοτικό γάλα στην πλέον ανταγωνιστική τιμή» – όπως γράφει το αυτόματο μηχάνημα – προς 50 λεπτά το μισό λίτρο και προς 1 ευρώ το ένα λίτρο. Επίσης, με την αγορά προπληρωμένης κάρτας μπορεί κανείς να αγοράσει το 1 λίτρο φτηνότερα, προς 90 λεπτά. Δίπλα στον αυτόματο πωλητή μάλιστα υπάρχει ένα δεύτερο μηχάνημα όπου μπορεί να αγοράσει κανείς πλαστικό μπουκάλι για να βάλει το γάλα. Μπορεί όμως να έρθει κανείς με το δικό του μπουκάλι από το σπίτι και απλώς να αγοράσει το φρέσκο γάλα.

O καταναλωτής επιλέγει την ποσότητα που επιθυμεί, 1 και 1/2 λίτρο καθώς και τη συσκευασία που επιθυμεί, γυάλινο επαναχρησιμοποιούμενο μπουκάλι και πλαστικό μιας χρήσης μπουκάλι. Υπάρχει και η δυνατότητα για τον καταναλωτή να χρησιμοποιήσει δικό του μπουκάλι αναλαμβάνοντας την ευθύνη τήρησης όλων των όρων υγιεινής.



Ποιοτικά Χαρακτηριστικά



Πλήρες Γάλα

Παστεριωμένο – Ομογενοποιημένο

Λιποπεριεκτικότητα > 3,7%

Πρωτεΐνη >3,20%

Κωδικός ΕΛΟΓΑΚ: 47-2-451



Ελαφρύ Γάλα

Παστεριωμένο – Ομογενοποιημένο

Λιποπεριεκτικότητα > 1,7%

Πρωτεΐνη >3,20%

Κωδικός ΕΛΟΓΑΚ: 47-2-451

  • Πηγή: http://www.infokids.gr/

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Ποιητικά τοπία εν κινήσει

«Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης», Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Εκδόσεις Μελάνι 2014, Σελ. 98, τιμή εκδότη € 10,00


Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης, η 12η ποιητική κατάθεση της Δήμητρας Χριστοδούλου, ύστερα από «σαράντα χρoνάκια ρίσκου», όπως εκείνη επιμένει να δηλώνει, θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει ως υπόδειγμα ποιητικής συμπύκνωσης και αισθητικής. Ήδη η λέξη ελάχιστο στον τίτλο και η δυνατή μεταφορά ενός λιμασμένου και πάσχοντος υπαρξισμού σε κοινωνικό πλαίσιο δίνουν το στίγμα. Ο ποιητικός λόγος, γέννημα ή απόηχος της εποχής του, είναι δυνατόν να «κοινωνικοποιηθεί» και να κοινωνηθεί με τη δυναμική και ανατρεπτική του παρουσία, ως σχόλιο θέασης του κόσμου, χωρίς να εξαρτάται απαραίτητα από μία κραυγαλέα θεματική «καταγραφής της καθημερινότητας», για να τοποθετηθεί απέναντι στην εποχή του.

H θεματική της ποιήτριας, υπαρξιακή και κοινωνική, έβρισκε και συνεχίζει να βρίσκει έμμεσες διόδους και διακριτικούς διαύλους, για να υπηρετήσει τους στόχους της. Η παρατήρηση αυτή ενισχύει την πεποίθηση, που συνάδει και με μία προσωπική άποψη για την Αισθητική, ότι δεν είναι η ιδέα της «στρατευμένης» ή έντονα πολιτικοποιημένης, με την έννοια ενός μανιφέστου, ποίησης, που ανατρέπει, αλλά ο τρόπος της ποίησης που ανατρέπει την ιδέα, εισάγοντάς την σε έναν ιδεατό χώρο, που αντιτίθεται σε αυτόν από τον οποίο προέρχεται.

Και ακριβώς σε αυτήν την κλίμακα τοποθετείται η ποιητική γραφή της Χριστοδούλου. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να ανατραπεί η ιδέα, όταν ο τρόπος παρουσίασής της είναι στερεοτυπικός; Είναι σαν να πολεμούμε, ζωγραφίζοντας όπλα στο τετράδιο!  Από τι είδους ποίηση, λοιπόν, έχουμε ανάγκη σήμερα όσοι αγαπούμε την ποιητική γραφή και ποια θέση καταλαμβάνει, άραγε, ο λόγος της Δήμητρας Χριστοδούλου; Έχουμε ανάγκη από τη στρατευμένη ποίηση, από την καθαρά κοινωνική ποίηση, από την ποίηση που διαμαρτύρεται προτάσσοντας ένα οργισμένο θυμικό και δημιουργώντας «στυλ», από την απέλπιδα ποίηση που κλείνεται στον εαυτό της θρηνώντας την απώλεια του υποκειμένου με διαφορετικούς κάθε φορά τρόπους, από εύθραυστους έως καθαρά παραληρηματικούς; Καθένας, ασφαλώς, μπορεί να δώσει την απάντησή του αναλόγως με τον τρόπο που ο ίδιος καθρεφτίζεται στην ποίηση που επιλέγει για να «αναμετρηθεί» μαζί της. Η όποια, ωστόσο, προσωπική προτίμηση δεν μας εμποδίζει να εντοπίσουμε χαρακτηριστικά που δίνουν, άλλωστε, και τον πολύ ιδιαίτερο τόνο στην ποίηση της Δήμητρας Χριστοδούλου, καθιστώντας την μία από τις σημαντικότερες εν ζωή ελληνίδες ποιήτριες. 

Η συλλογή Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης (πολυσχιδής τόσο στη σύλληψή της όσο και στις επιλογές των τρόπων της, ώστε να μην μετατρέπεται σε απλοϊκή, πεζόμορφη, εγκεφαλική, στεγνή, επιθετική, απολογητικά αφηγηματική ή αφηγηματικά απολογητική, χλιαρή ή υπερβολικά συναισθηματική) λειτουργεί στον άξονα μιας ιδιαίτερης και αξιοσημείωτης προσωπικής διαλεκτικής. Σε αυτόν του λιτού-ανοίκειου.

Στην παρούσα συλλογή, η ποιήτρια επιλέγει να αφηγηθεί με δύο τρόπους: είτε παρουσιάζει μία ανοίκεια ιστορία με λιτό τρόπο, ή μία λιτή, με την έννοια του οικείου, ιστορία, με ανοίκειο τρόπο. Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στο ποίημα Ένοικοι βυθού, αν και το συμβάν για το οποίο μας προδιαθέτει ο τίτλος είναι υπερρεαλιστικό, οι περιγραφές είναι απλές, μεστές, δανεισμένες από εικόνες της καθημερινότητας. Σε 23 στίχους οι γλωσσικές ανατροπές είναι ελάχιστες, αν εξαιρέσουμε τον πρώτο στίχο, που δημιουργεί μία ιδιαίτερα εικόνα (Ήρθε η γυναίκα, με κλωστές στα δόντια) και την ψυχολογική ανατροπή των στίχων: Ξεκαρδισμένοι σε κάτι γέλια/ Ματώνανε όσοι φτύνανε νερό. Αντιθέτως στη Διαστρωμάτωση, ποίημα με τίτλο, θα λέγαμε, άκρως τεχνοκρατικό και με τραχύ επίσης ήχο, ίσως και «αντιποιητικό», παρατηρείται ένας καταιγισμός από μαγικές εικόνες και ανατροπές, που καταφέρνουν να περάσουν τις γλωσσικές αποφάνσεις από το υλικό στο άυλο, από το πραγματικό στο φαντασιακό, από την εξωτερική πραγματικότητα στο συναίσθημα και εν τέλει στη συνείδηση. Κι όλα αυτά ισορροπημένα με λεπτότητα και ακρίβεια. Στη Διαστρωμάτωση, επιπλέον, διαφαίνονται καθαρά και με ποικίλους τρόπους τόσο η μαεστρία όσο και οι διαφορετικές τεχνικές της ποιήτριας. Ακολουθούν ενδεικτικά 3 στίχοι: Eμείς, οι ελεύθεροι, στο οστεοφυλάκιο, /Μωρά με αφέψημα παπαρούνας / Στην κούνια ενός αργού δευτερολέπτου.

Κύρια είναι η χρήση απλών αλλά δυνατών ρημάτων, που δημιουργούν κίνηση και ήχο, ενεργοποιώντας τις αισθήσεις και δίνοντας ώθηση στη δράση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα ποιήματα της συλλογής στίχο με στίχο μετατρέπονται εντέλει στο σύνολό τους σε πίνακες, φωτογραφίες ή σκηνικά θεάτρου. Η Χριστοδούλου εν ολίγοις δημιουργεί και, εν συνεχεία, σκηνοθετεί ποιητικά τοπία εν κινήσει. Ο τόπος της ποίησης αποκτά χρόνο, διά μέσου των μεταβλητών στοιχείων του, ενώ ο χρόνος της δράσης του ποιητικού υποκειμένου ορίζεται σε έναν τόπο, διά μέσου μιας εμπράγματης οροθέτησής του με πολύ απλά και καθημερινά υλικά.

Εκ παραλλήλου δημιουργούνται ατμόσφαιρες, ακούγονται φωνές, βήματα, λόγια, σταλαγματιές, φτυσιές∙ τα φώτα χαμηλώνουν, ανάβουν κεριά, ήλιοι, φακοί, ζωγραφίζονται γαλάζιοι ουρανοί, σκούρες βροχές… με την τεχνική της εισαγωγής σε κάθε στίχο του υλικού εκείνου που μας ανοίγει με ένταση την πόρτα για την ιστορία/σκηνικό ήδη από τον πρώτο στίχο. Ας δούμε κάποια παραδείγματα έναρξης της δράσης:

Ταχτοποιώντας τα χαρτιά καίω τα ξερόχορτα.

Κάθε μέρα επισκέπτομαι τον τάφο σου

Άρχισε πάλι να σκουραίνει η βροχή

Φούσκωσε κι έπεσε το πρώτο άστρο

Aντί να μιλάς, φταρνίζεσαι

Πέταξα το τετράδιο από τα χέρια μου

Λεκιάζει η Έμιλυ το Φόρεμά της

Μουσκεύει τα χαρτιά του στη θάλασσα

Αυτή ακριβώς η ποιητική επιλογή συνιστά και μία θέση ανατροπής: Το λιτό προσυπογράφει μια γεμάτη και τρισδιάστατη θέαση της Αισθητικής. Θα ήταν άστοχο να προσπαθήσουμε να ονοματίσουμε την ποιητική εικόνα που παράγεται ως ιμπρεσσιονιστική, ρομαντική, ρεαλιστική ή υπερρεαλιστική, για τον απλό λόγο ότι ο αναγνώστης βρίσκεται κάθε φορά απέναντι σε διαφορετικά σύμπαντα, που δημιουργούνται περισσότερο από την επιλεκτική μείξη υλικών που ανήκουν σε διαφορετικές συλλήψεις, οπτικές και κατ' επέκτασιν απεικονίσεις της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, μια ρεαλιστική εικόνα μπορεί να αναμιχθεί κάλλιστα με μία υπερρεαλιστική θέαση, η οποία πολύ συνειδητά κουβαλά ένα καλά προστατευμένο –από άποψη ποιητικής δόμησης– συναίσθημα και ταυτόχρονα το αναποδογύρισμα που προκαλεί την έκπληξη, και μας γαντζώνει αδύναμους στη δυνατότητα της γλώσσας:

Οι άνθρωποι με τρύπα στο γάντι τους/ Κάνουν ανθοκομία στο χιόνι

Και τα κοκόρια μεθυσμένα τραβούν / Από τις νυχτικιές τα φαντάσματα…

Έτσι μου ’ρχεται να το σκάσω απ’ τον Θάνατο / Κουκουλώνοντας τη γειτονιά μ’ ένα σκούφο

Ξεκαρδισμένοι σε κάτι γέλια/ Ματώνανε όσοι φτύνανε νερό

Δεν απουσιάζουν οι νεολογισμοί που εξυπηρετούν τη δημιουργία κυρίως της εικόνας:

Πείτε μου αν ζει ο φεγγαρόσκυλος του πόθου (…)

Είναι ακόμη εκεί ο αραχνοκέφαλος/ Με τα μαυρόφυλλα της τράπουλας στο χέρι;(…)

Η ποιήτρια δεν διστάζει, επίσης, να δημιουργήσει με τη μεταφορά και τους εκρηκτικούς συνδυασμούς ένα καινούργιο σύμπαν χρησιμοποιώντας απλά υλικά, υλικά, όμως, που από μόνα τους είναι κοινότοπα.  

Oλόκληρο οικοδομικό τετράγωνο/ Ο ύπνος το απίθωσε στη χλόη/ Μέσα σ’ ένα απόβροχο κίτρινο/ Που δεν μπορούσαν να φθείρουν τα φώτα (…)

Εκείνο που ωστόσο είναι σημαντικό, στην προσπάθεια δημιουργίας ανατρεπτικής εικόνας, και που τοποθετεί την ποίηση της Χριστοδούλου σε υψηλά επίπεδα Αισθητικής, είναι η επανανοηματοδότηση του υλικού μέσα στο ποίημα.

Το φεγγάρι με άγρια κολόνια/ Τρίβει τις δακρυσμένες μουντζούρες/ Και φτερουγίζει μ’ όλα της τ’ αρώματα/ Απ’ άκρη σ’ άκρη η αστροφεγγιά (…)

Είναι οι άξονες όπου το υπερρεαλιστικό στοιχείο αποκτά νόημα και διανοίγεται για ερμηνεία στον αναγνώστη. Πρόκειται για μία μεγάλη αρετή της ποίησης της Δήμητρας Χριστοδούλου, καθώς κατορθώνει να βρίσκει το μέτρο και την ισορροπία ανάμεσα στο νόημα, που είναι αντιμέτωπο με τη λογική, και στην Αισθητική, η οποία σχετίζεται με τη φαντασία. Ελάχιστοι ενασχολούμενοι με την ποίηση κατορθώνουν να συνδυάσουν με επιτυχία και τις δύο παραμέτρους, δίνοντας από τη μία έναν φρέσκο και πρωτότυπο αέρα στην ποίηση και έχοντας τη δυνατότητα, από την άλλη, να διαφυλάξουν στο ακέραιο τεχνικά το οικοδόμημα. Είτε βρισκόμαστε, κατά κύριο λόγο, ενώπιον κοινότοπων και άνοστων αποφάνσεων είτε παραληρηματικών. Είναι, βεβαίως, εμφανής η κοπιαστική εργασία της κατασκευής των ποιημάτων και η έμφαση στη λεπτομέρεια, διότι πρόκειται πραγματικά περί ποιητικής κατασκευής και όχι περί «προσωπικής εκτονωτικής διαδικασίας».

Είναι γνωστό ότι η ποίηση γράφεται κυρίως με ρήμα και ουσιαστικό, ενώ υποδέχεται φειδωλά, χωρίς να τα απορρίπτει, τα υπόλοιπα μέρη του λόγου. Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης αποτελεί, κατά την άποψή μου, μία ποιητική συλλογή, η οποία, με τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια, δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να έρθει σε επαφή με ξεχασμένα χαρακτηριστικά της ποίησης, λόγω εκείνης της ιδιαιτερότητας του δημιουργού, ο οποίος μετασχηματίζει με δύναμη τον κόσμο διά μέσου μίας αυστηρά προσωπικής, και γι’ αυτό αναγνωρίσιμης, σφραγίδας. Βασικές αρχές του ποιητικού λόγου, που συνιστούν εν τέλει και ζητούμενο, είναι αυτές της αμεσότητας, της μεστότητας και του καίριου, που οδηγούν στην πολυπόθητη, πολυσυζητημένη και παρεξηγημένη, σε πλείστες περιπτώσεις, έννοια της «σαφήνειας». Πού μπορούμε, άραγε, να τοποθετήσουμε την παρούσα συλλογή σε σχέση με τα προαναφερόμενα και για ποιου είδους «σαφήνεια» μπορούμε να συζητάμε, όταν αγγίζουμε το πεδίο της Αισθητικής; Είναι αυτός ο ίδιος τύπος της σαφήνειας που αγγίζει ένα δοκίμιο, μια ομιλία, ένα άρθρο, ένα διαφημιστικό φυλλάδιο, έναν κατάλογο εστιατορίου; Eίναι, άραγε, η απόρριψη του ερμητικού και η αποδοχή ενός λόγου καθημερινού· η απόρριψη μιας ανατρεπτικής μεταφοράς και χρήσης μιας ιδιότυπης λέξης προς χάριν μιας κοινότοπης; Η απόρριψη μιας φιλοσοφικής ιδέας προς χάριν μιας εκλαϊκευμένης ιδεολογικής γενίκευσης; Η απόρριψη ενός συναισθήματος που παγιώνεται σε εξπρεσιονιστικές ή υπερρεαλιστικές εικόνες προς χάριν μιας «απλής» και «λιτής» ονομαστικής του παράθεσης;

Θα έλεγα ότι αυτά συνιστούν ψευτοδιλήμματα και αμήχανες, εν ολίγοις, θέσεις όταν προσπερνάμε αβασάνιστα το χώρο της Αισθητικής, αποδίδοντας μέγιστη σημασία στο «νόημα», σαν να εφηύραμε την ποίηση για να νοηματοδοτήσουμε τον κόσμο μέσα στην ασχήμια του! «Η τυφλή θέληση να περισωθεί το γόητρο της προσωπικής ύπαρξης μάλλον, παρά ν’ απελευθερωθεί τουλάχιστον από το φόντο της γενικής τύφλωσης με μιαν απερίφραστη καταδίκη της αδυναμίας και της εμπλοκής της, επιβάλλεται σχεδόν παντού. Γι’ αυτό κυκλοφορούν στον αέρα τόσες απόψεις για τη ζωή και κοσμοθεωρίες, και γι’ αυτό προβάλλουν εδώ τόσες αξιώσεις, επειδή τελικά σχεδόν πάντα στοχεύουν στην επικύρωση μιας εντελώς ασήμαντης ιδιωτικής κατάστασης», αναφέρει ο Walter Benjamin. Και, κατά τον ίδιο τρόπο, για να περάσουμε στο χώρο της λογοτεχνίας –ειδικά ύστερα από τη μεταμοντέρνα αποδόμηση–, και για την άμεση εξυπηρέτηση κάποτε «αδύναμων» προσωπικών επιλογών, δημιουργήσαμε μία καινούργια «θεωρία περί απλότητας», παρερμηνεύοντας κάποτε τα λόγια ταλαντούχων δημιουργών, που θέλουν την ποίηση «απλή», δηλαδή απαλλαγμένη από βερμπαλισμούς και ρητορείες κούφιες, όχι όμως και απαλλαγμένη από υψηλή και ραφιναρισμένη γλώσσα, όχημα υψηλών ταυτόχρονα νοημάτων· όχι όμως απαλλαγμένη από ήχους, συνδυασμούς, εικόνες, που σηματοδοτούν πολλαπλά το συγκείμενο, απαιτώντας αυξημένη ευαισθησία, φαντασία, ανατρεπτικό πνεύμα, συναισθηματική και πνευματική ωριμότητα.

Χαρακτηριστικός επίσης είναι ο τρόπος διαπλοκής των εξωτερικών με τα εσωτερικά τοπία, καθώς δανείζουν το ένα στο άλλο την ετερότητά τους, η οποία στην ουσία συνιστά την διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος, τη στάμπα του κόσμου στο εγώ και του εγώ στον κόσμο, ιδωμένα όμως μέσα από το κάτοπτρο της Αισθητικής, που μόνον η ευαισθησία και η τολμηρή παρατήρηση του κόσμου μπορούν να εγγυηθούν. Στην παρούσα συλλογή, άλλωστε, διαφορετικές όψεις αναπτύσσονται σε ομάδες ποιημάτων, που είτε συνομιλούν μεταξύ τους είτε εξερευνούν μία διαφορετική οπτική ή λεπτομέρεια του ίδιου θέματος.

Σε μεγάλες σταγόνες η βροχή διαιρέθηκε. / Κάθε μια την κρεμάει με τάξη/Στην ορφάνια του το δέντρο του κήπου. / Η γυναίκα που θα είχε την όψη μου, / Αν τα νερά δεν μου έριχναν παπλώματα, / Περνάει μ’ έναν πόνο στα πλευρά / Αφήνοντας πατημασιές από ζυμάρι. / Πάντα μια κλίνη για μια βάδιση, / Ιδού η συνοπτική μου βιογραφία…. (Απόσπασμα από το ποίημα Ήταν πάντοτε έτσι)

Tέλος, δεν είναι σπάνιες οι στιγμές υποδόριας ειρωνείας και αυτοσαρκασμού του ποιητικού υποκειμένου, που προσπαθεί να «εγγραφεί» στο χώρο διά μέσου του λόγου, απομυθοποιώντας μεν τη ρομαντική πλευρά της ποιητικής πράξης, αναδεικνύοντας δε την ίδια ακριβώς στιγμή το μεγαλείο της μέσα από τη δημιουργία ενός μακάβριου πίνακα εξαιρετικής ομορφιάς όπως, για παράδειγμα, στο ποίημα Ο Κουασιμόδος ως φυσιολάτρης λόγιος, απ’ όπου και ο στίχος:  «Ίχνη ορειβάτου», η κριτική αποφαίνεται.

  • Από την ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΣΙΑΦΑΚΑ, συγγραφέα

Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Έκτακτη συζήτηση στη Βουλή για τη διαπραγμάτευση ζήτησε ο Τσίπρας. Θα γίνει αύριο, Δευτέρα...

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζήτησε σήμερα από την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου τη διεξαγωγή τη Δευτέρα έκτακτης συζήτησης, ώστε το Σώμα να ενημερωθεί για τα ζητήματα που άπτονται της τρέχουσας διαπραγμάτευσης αλλά και της δανειακής σύμβασης.

Η συζήτηση, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, θα διεξαχθεί στις 20:00 και πραγματοποιείται βάσει του άρθρου 142Α του Κανονισμού της Βουλής.

  • Πηγή: http://tvxs.gr/

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Τα οφέλη της αλλαγής ώρας σε ενέργεια, υγεία και διάθεση! Ούτε που μπορείτε να τα φανταστείτε...

Αύριο, Κυριακή 29 Μαρτίου επανέρχεται η θερινή ώρα και οι λάτρεις της… ημέρας “πανηγυρίζουν”, καθώς, πλέον, θα νυχτώνει μια ώρα αργότερα!

Για την ακρίβεια, εξηγούμε ότι στις 03:00 της Κυριακής πρέπει να ρυθμίσουμε τα ρολόγια μας να δείχνουν 04:00.

Η πολιτική εφαρμογής της θερινής ώρας γίνεται για λόγους εξοικονόμησης ενέργειας, όμως υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές της καθιέρωσης και της μονιμοποίησης της θερινής ώρας.

Χαρακτηριστικά, τα τελευταία χρόνια -και από το 2008 και έπειτα, ακόμη εντονότερα- συζητείται ότι μετακίνηση των δεικτών του ρολογιού κατά μία ώρα πίσω το χειμώνα, είναι επιβλαβής για την υγεία.

Ακόμη, κατηγορείται ότι οδηγεί σε σπατάλη ενέργειας και σε αύξηση των ρύπων, σύμφωνα με βρετανούς και αμερικανούς επιστήμονες.

Οι… πολέμιοι της χειμερινής ώρας, που θα ήθελαν ο πλανήτης να έχει μόνο θερινή ώρα, ή τουλάχιστον όσες χώρες υιοθετούν το μέτρο, υποστηρίζουν ότι η εγκατάλειψη αυτής της πρακτικής θα έχει σημαντικά οφέλη τόσο για την υγεία όσο και για το περιβάλλον.

Οι Ευρωπαϊκές χώρες (με τρεις αλλεπάλληλες οδηγίες, το 1981, το 1996 και το 2008) οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς και πολλές χώρες στη Μέση ανατολή σηματοδοτούν την έναρξη του χειμώνα με τη μετακίνηση των δεικτών του ρολογιού κατά μία ώρα πίσω το χειμώνα.

Σαν αποτέλεσμα, η ενέργεια που χρειάζεται για να φωτίσουμε το χειμώνα τη σκοτεινιά και τα όρια που εκ των πραγμάτων μπαίνουν σε δραστηριότητες άθλησης στο ύπαιθρο, να βλάπτουν την υγεία μας και το περιβάλλον, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες.

Αντίθετα, στα μέσα της άνοιξης και το καλοκαίρι, με τη θερινή ώρα, που εφαρμόζεται την Κυριακή, όλα τα παραπάνω γίνονται με το μηδενικό κόστος του φυσικού φωτός!



Μελέτες για την ενεργειακή εξοικονόμηση που προσφέρει η θερινή ώρα

Μελέτη που εκπόνησε επιστημονική ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διατήρηση της θερινής ώρας οδηγεί σε εξοικονόμηση ενέργειας και εκπομπών 450.000 τόνων διοξειδίου του άνθρακα το χρόνο, ποσότητα που ισοδυναμεί με τη απόσυρση 200.000 αυτοκινήτων από τους βρετανικούς αυτοκινητοδρόμους.

Η διατήρηση της θερινής ώρας καθώς και σε μείωση των ατυχημάτων στους αυτοκινητοδρόμους, που θα επέτρεπε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας να εξοικονομήσει 200 εκατ. στερλίνες, ετησίως.

Η Δρ. Ελίζαμπεθ Γκάρνσι, που συμμετείχε στην επιστημονική ομάδα που εκπόνησε τη μελέτη υπογράμμισε ότι, σε σύγκριση με άλλα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσω ενεργειακής αποδοτικότητας και τεχνολογίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η διατήρηση της θερινής ώρας στα ρολόγια είναι ένα ιδιαίτερα φθηνό μέσο.

Υποστηρίζει ότι η διατήρηση της θερινής ώρας θα έχει ως αποτέλεσμα φθηνότερους λογαριασμούς ρεύματος, θα αυξήσει τον τουρισμό και θα μειώσει τις εγκληματικές πράξεις και την παχυσαρκία. Θα σώσει, τέλος, ζωές λόγω της βελτίωσης της ορατότητας κατά την απογευματινή ώρα κυκλοφοριακής αιχμής.



Θερινή ώρα: Οφέλη και στην υγεία!

Επιπροσθέτως, η διατήρηση μίας επιπλέον ώρας με φως ημέρας το απόγευμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των επίπεδων βιταμίνης D και να ενθαρρύνει τον κόσμο να ασκείται περισσότερο. Σχεδόν ο μισός πληθυσμός του πλανήτη έχει χαμηλότερα των βέλτιστων επίπεδα βιταμίνης D, η έλλειψη της οποίας είναι παράγοντας κινδύνου για ραχίτιδα

“Πρέπει να είναι σπάνιο να βρίσκει κανείς μέσο για να βελτιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την υγεία σχεδόν του συνόλου του πληθυσμού. Και χωρίς κόστος, μάλιστα. Εδώ, το έχουμε βρει”, είπε ο Μάγερ Χίλμαν του Policy Studies Institute στη Βρετανία.

Από την πλευρά του, ο Δρ. Ρόμπερτ Γκρέιαμ του Νοσοκομείου Λένοξ Χιλ στη Ν. Υόρκη επεσήμανε τον Οκτώβριο του 2013 ότι πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο “να μην πειράξουμε τα ρολόγια το χειμώνα” για να ενθαρρυνθεί ο κόσμος να βγει από το σπίτι του για να ασκηθεί. Ακούγεται ενθαρρυντικό, ίσως ουτοπικό και μη πραγματοποιήσιμο, αλλά αισιόδοξο και υγιές!

“Πάντα αναζητούσαμε, ως κοινωνία, προσβάσιμες, χαμηλού κόστους παρεμβάσεις. Με το να μην μετακινήσουμε πίσω τους δείκτες και να αυξήσουμε τον αριθμό των ωρών με φως ημέρας, βρήκαμε πιθανά την τέλεια παρέμβαση”, πρόσθεσε ο δρ. Γκρέιαμ.

  • ΠΗΓΗ: news.gr

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Συμμετέχουμε στην «Ώρα της Γης»!

Αυτό το Σάββατο να είσαστε στην ώρα σας! Σβήστε τα φώτα για την “Ώρα της Γης”, 8:30μμ - 9:30μμ, και χρησιμοποιήστε τη δύναμή σας για να κάνετε την «Αλλαγή στην Κλιματική Αλλαγή»!

Συμμετέχουμε για να ενισχύσει το ενδιαφέρον μας για το περιβάλλον και να μας δείξει ότι μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μας μπορούν να έχουν τεράστια αποτελέσματα προς όφελος του περιβάλλοντος και της ζωής μας.

Τι πρέπει κανείς να κάνει;
Απλά να σβήσει τα φώτα για μια ώρα, την Ώρα της Γης. Από κει και πέρα, κάθε χρονιά έχει τη δική της ξεχωριστή πρόκληση. Φέτος, το μήνυμα ήταν «Θα το κάνω, αν το κάνεις», προκαλώντας για «πράσινες» καλές πράξεις από τους φίλους μας, με αντάλλαγμα την πραγματοποίηση μιας δικής μας δέσμευσης.

Σε τι ωφελεί;
Η Ώρα της Γης είναι μια πολύ «ορατή» συμβολική δράση στην οποία εκατομμύρια πολίτες από όλο τον κόσμο μπορούν εύκολα να συμμετέχουν. Μέσα από μια γιορτή, στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα στους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις:

«Νοιάζομαι για τον πλανήτη μου!»
Φυσικά μια ώρα στο σκοτάδι δε δίνει λύση στην κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, το μήνυμα που στέλνουν εκατομμύρια άνθρωποι κλείνοντας μαζί τα φώτα, συμβάλλει στη διαμόρφωση του κατάλληλου πολιτικού κλίματος για την επίλυση των σοβαρότερων περιβαλλοντικών προβλημάτων του πλανήτη.

Γιατί να συμμετέχω;
Επειδή εμείς οι ίδιοι κρατάμε το μέλλον στα χέρια μας!
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας χωρίζουν: φύλο, εθνικότητα, φυλή, πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Όμως, στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, δεν έχουν σημασία τα σύνορα - είμαστε όλοι πολίτες του πλανήτη Γη!

Ιστορία της Ώρας της Γης
31 Μαρτίου 2007
Η 1η Ώρα της Γης διοργανώνεται στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από το WWF Αυστραλίας, τη διαφημιστική εταιρία Leo Burnett και τον δήμο του Σίδνεϊ. Από τις 19:30 ως τις 20.30 μ.μ. σβήνουν τα φώτα τους 2,2 εκατομμύρια πολίτες και 2.100 επιχειρήσεις.
29 Μαρτίου 2008
Η Ώρα της Γης αποκτά διεθνή χαρακτήρα και ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο! 371 πόλεις σε περισσότερες από 35 χώρες συμμετέχουν για πρώτη φορά σε μια πρωτοφανή εκστρατεία. Υπολογίζεται ότι συμμετείχαν 50 εκατομμύρια πολίτες. Είναι μόνο η αρχή…
28 Μαρτίου 2009
Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε περισσότερες από 4.000 πόλεις και κωμοπόλεις σε 88 χώρες σβήνουν τα φώτα τους για μια ώρα, δημιουργώντας μια «οπτική εντολή» για ανάληψη άμεσης δράσης ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Η Ελλάδα συμμετέχει επίσημα για πρώτη φορά και καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση σε συμμετοχές! Η εικόνα της συσκοτισμένης Ακρόπολης κάνει τον γύρο του κόσμου…
27 Μαρτίου 2010
Η Ώρα της Γης παίρνει πλέον τη μορφή παγκόσμιας έκκλησης για ένα βιώσιμο μέλλον. 128 χώρες και εκατοντάδες τοπόσημα και μνημεία από όλο τον κόσμο βυθίζονται στο σκοτάδι.
26 Μαρτίου 2011
Η Ώρα της Γης με νέο ρεκόρ συμμετοχής 135 χωρών είναι η πρώτη Ώρα της Γης που έχει στόχο να ξεπεράσει τον εαυτό της, ζητώντας από τους συμμετέχοντες να σκεφτούν τι άλλο μπορούν να κάνουν για την προστασία του πλανήτη πέρα από αυτή την ώρα.
31 Μαρτίου, 2012
Νέο ρεκόρ και αυτήν τη χρονιά! 6.950 πόλεις και κωμοπόλεις σε 152 χώρες συμμετέχουν στην Ώρα της Γης. 200.000 χρήστες του Youtube αποδέχονται προκλήσεις του «Θα το κάνω, αν το κάνεις».
23 Μαρτίου, 2013
Ελπιδοφόρα καινοτομία για αυτήν την χρονιά, η δέσμευση 59 δήμων να υλοποιήσουν οικολογικές πρωτοβουλίες μετά την Ώρα της Γης, αν οι δημότες δείξουν ενδιαφέρον με το να αποδεχτούν την πρόκλησή τους.
  • Πηγή: http://www.wwf.gr/

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Πόσο καλοί είναι οι φίλοι σου; Ο σωστός τρόπος να τους επιλέγεις

Ένας φίλος και καλός: Οι συγγενείς είναι θέμα τύχης. Οι φίλοι ζήτημα επιλογής. Γι αυτό και είναι λίγοι. Όπως άλλωστε κάθε τι αληθινό και εξαιρετικό στη ζωή μας. Γιατί τα πάντα έχουν να κάνουν με την ποιότητα και όχι με την ποσότητα.

Η φιλία είναι θέμα ποιότητας και όχι ποσότητας, επιβεβαιώνει και  έρευνα καταγραφής αξιών που έκανε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σύμφωνα με την έρευνα οι περισσότεροι Έλληνες δηλώνουν ότι έχουν 2- 5 κοντινούς φίλους. Όσο για τα κριτήρια με τα οποία συνάπτουν φιλικές σχέσεις: *53,1% των νέων επιλέγει φίλους του ίδιου κοινωνικού, οικονομικού και μορφωτικού επιπέδου με αυτούς, γιατί έχουν κοινά βιώματα, κοινές εμπειρίες να μοιραστούν ως προς το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον

* 26,1% υψηλότερου και

* μόνο 14,3% χαμηλότερου.


Ο ιδανικός αριθμός

Ο ιδανικός αριθμός φίλων σύμφωνα με τον κορυφαίο Βρετανό ανθρωπολόγο και διευθυντή του Ινστιτούτου Γνωστικής και Εξελικτικής Ανθρωπολογίας της Οξφόρδης Robin Dunbar, είναι πέντε. Ο μέσος όρος των «φίλων» του καθενός είναι περίπου 150 και αυτός είναι ο περίφημος «αριθμός του Dunbar». Από αυτούς, υπάρχει ένας πυρήνας 5 ανθρώπων που είναι οι πιο κοντινοί φίλοι και περίπου  10 άτομα ακόμη, που μπορεί να είναι και συγγενείς, και αποτελούν τον πρώτο κύκλο φίλων. Ο αριθμός Dunbar , προσδιορίστηκε μετά από μελέτη των κοινωνικών συνηθειών από την προιστορική εποχή μέχρι σήμερα, και αφορά το μέγιστο αριθμό των σχέσεων που μπορεί να συγκρατήσει και να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας. Δεν αναφέρεται  στις εφήμερες  σχέσεις, αλλά στις  πλήρεις σχέσεις, σε εκείνες δηλαδή που γνωρίζουμε ποιός είναι ο άλλος και ποιές  είναι οι κύριες σχέσεις του.


Περιστασιακή, στενή ή κολλητή φιλία;

Οι κοινωνιολόγοι διακρίνουν τρεις κατηγορίες φίλων:

* τους περιστασιακούς που είναι οι πιο συχνοί, προέρχονται κυρίως από το επαγγελματικό περιβάλλον και η σχέση μαζί τους δεν είναι δεσμευτική.

*τους στενούς,  στους οποίους βρίσκουμε παρηγοριά και μοιραζόμαστε μαζί τους τις βαθύτερες σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Οι δεσμοί μιας τέτοιας φιλίας στηρίζονται στην εντιμότητα και στην αγάπη και μας επιτρέπουν σε κάθε περίσταση να είμαστε ο εαυτός μας.

*στους κολλητούς, που  είναι οι πιο στενοί από τους στενούς μας φίλους. Μαζί τους το συναισθηματικό δέσιμο είναι απόλυτο, το ίδιο και η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Είναι η σχέση που έχει δοκιμαστεί στο πέρασμα του χρόνου και ο φίλος έχει φανεί συνεπής και έντιμος απέναντί μας για πολλά χρόνια.


Πώς θα κάνουμε φίλους

Κατ΄αρχήν θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι ζητάμε και τι επιδιώκουμε από μια φιλία. Και στη συνέχεια ας σκεφτούμε:

*Τη στάση μας προς τους άλλους: Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι άλλοι έχουν το δικαίωμα να είναι διαφορετικοί από εμάς. Η αποδοχή της ιδιαιτερότητας του άλλου μπορεί να μας ανοίξει νέους δρόμους για φιλίες και σχέσεις που θα φέρουν νέα πνοή στη ζωή μας.

*Τη συμπεριφορά μας προς τους άλλους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι θα πρέπει να προσφέρουμε στους άλλους την ίδια συμπεριφορά που απαιτούμε από αυτούς. Χαρακτηριστικά όπως η συνέπεια και η υπευθυνότητα πρέπει να χαρακτηρίζουν τις βαθιές προσωπικές μας σχέσεις.

*Μόνο με υπομονή και επιμονή έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Οι καλές σχέσεις δεν κτίζονται μέσα σε μια νύκτα. Ας δώσουμε στη φιλία χρόνο να αναπτυχθεί και να αποδείξει αν αξίζει να διατηρηθεί σε βάθος χρόνου.

*Η κριτική και τα σχόλια για τις αποτυχίες, τις αδυναμίες ή τα λάθη άλλων ανθρώπων μπορεί να δημιουργήσουν ανασφάλεια στον συνομιλητή μας. Γιατί είναι πολύ εύκολο να σκεφτεί ότι ίσως πέσει κι εκείνος θύμα της κριτικής μας. Επίσης η κριτική θα πρέπει να γίνεται να φειδώ γιατί δεν ξέρουμε αν ο συνομιλητής μας θέλει να ακούσει την κριτική μας.

* Δυο από τα πιο σημαντικά συστατικά της φιλίας είναι η ειλικρίνεια και η ευθύτητα. Ας δείξουμε στους άλλους ακριβώς αυτό που είμαστε, για να μας συμπεριφερθούν και αυτοί με τον ανάλογο τρόπο.

*Η κοινωνική νοημοσύνη μαθαίνεται, βελτιώνεται και εμπλουτίζεται. Είναι αυτή που  μας χαρίζει την επιτυχία αλλά και την ευτυχία στη ζωή μας. Αξίζει λοιπόν να την κατακτήσουμε.


Πώς θα διατηρήσουμε τις φιλίες μας

Δείχνουμε στους φίλους μας την εκτίμησή μας. Δεν θεωρούμε κανένα δεδομένο. Τους αφιερώνουμε  χρόνο, μιλάμε  μαζί τους, τους διαβεβαιώνουμε για το πόσο σημαντικοί είναι για μας.

Δίνουμε προτεραιότητα στη φιλία μας. Ακούμε προσεκτικά τι μας λένε οι φίλοι μας, δείχνουμε ενδιαφέρον για τη ζωή και τα προβλήματα τους.

Επιδεικνύουμε υπομονή. Όλοι κάνουμε λάθη. Γι αυτό συγχωρούμε το φίλο που μας στεναχώρησε.

Δεν κάνουμε κατάχρηση της εμπιστοσύνης του. Η Φιλία στηρίζεται σε θεμέλια αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Εάν αυτή η εμπιστοσύνη κλονιστεί τότε το οικοδόμημα της σχέσης καταρρέει.

Δεν περιορίζουμε την ελευθερία του. Αποδεχόμαστε ότι ο φίλος μας μπορεί να έχει στενές σχέσεις και με άλλα άτομα, όπως και να διατηρεί τα δικά του ενδιαφέροντα. Όσο στενή σχέση κι αν έχουμε ο άλλος δεν είναι κτήμα μας.

  • Πηγή: http://www.boro.gr

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Όχι αστεία με το φεγγάρι

«...Ποιος τρελάρας λαός χορεύει καραγκούνα υπό βροχή; Μόνον ερωτευμένος λαός, λαός που νίκησε και ξεσαλώνει».


Είδα την παρέλαση, χωρίς κιγκλιδώματα, βροχερή, με νεοπαγείς κινήσεις των πεζών τμημάτων, με τζιπάκια να ξεφορτώνουν ρυθμικά τους παραστάτες, με τα ευζωνάκια υπό βηματισμό λοχία της αλλαγής, με τα καρφάκια των ενισχυτών να μένουν χωρίς ρεύμα από φόβο βραχυκυκλώματος.

Ήταν παρέλαση που έστελνε το μήνυμα που ήθελε η κυβέρνηση και ο στρατηγός Ούαρος - Καμμένος, του οποίου το μόνο τάλαντο είναι πως θα χάσει τις λεγεώνες του στις καντίνες με τα βρώμικα της χώρας των πανηγυριστών

Η χώρα δεν ενώνεται κατά κορυφήν.

Κάθε λεπτό που εμπιστευόμαστε την ευχαρίστηση της οικογένειας Πλεύρη για την υπαναχώρηση του Σύριζα, χάνεται ένας λόχος αυτομόλων συμμάχων, είτε με μουσκεμένα τα νευρά των τόξων του, είτε επειδή βράχηκε η βοτάνη και πρέπει να τρέξει να βρει μπαρουτόμυλο που η στέγη του δεν στάζει.

Η παρέλαση δεν ενώνει, διότι τους πολέμους που τιμά, τους κερδίσαμε ή τους χάσαμε παλαιότερα. Όχι σήμερα που τα μουσκέψαμε σε καιρό ειρήνης.

Το στράτευμα δεν έχει συνοχή.

Πουθενά δεν είδα την ταξιαρχία Στέλιος Καζαντζίδης να συνυπάρχει με τους γεροροκάδες που οι νέοι ένστολοι τους ήφαγαν τις γκόμενες και θέλουν να παιανίζουν εναντίον μπριγαδιέρων και μπουκανιέρων επιλέγοντας μπαλάντες από το Between the buttons.

Η μεραρχία του Μαύρου Καβαλάρη κουβαλάει τα εφόδια της σε σακούλες από το Τζάμπο, αφού έκλεισαν τα καναβουργεία και οι χίπηδες αγόρασαν απ΄τα παλιατζίδικα ό,τι απόμεινε.

Τα συντάγματα Ηλείας φυλάνε τα θερμοκήπια της φράουλας για να μη εξεγερθούν οι Μπενγκάλι.

O λόχος που ευχαρίστως θα έσπερνα το αίμα μου έχει εμβατήριο το moonlite mile, και το βράδι μεθάει με Κώστα Μπέζο και Μπόλαν.

Πουθενά οι προφυλακές των αποσπασμάτων Χατζηφραγκέτα, Ζάικου, VIC και Κεμανέδων.

Πουθενά Επτανήσιοι, πουθενά το παπόρο τους, πουθενά το φλάμπουρό τους με τον Μαβίλη και το τελευταίο του ποίημα ποτισμένο με το αίμα του.

Για να χορέψει λαός και στρατός αδελφωμένοι, ξεκολλήσατε τις στάμπες της λαογραφίας από τις ατεκμηρίωτες συλλογές σας.

Πουθενά οι λερές φουστανέλες του Γιαγκούλα.

Ο πόλεμος χρειάζεται χρήματα, αλατισμένα ή δανεικά, από υποθήκες ή υποσχέσεις λεηλασίας.

Άσε που πρέπει να βρεθει  εχθρός που δεν υπάρχει.

Τα φαντάρια μπορεί την πρώτη νύχτα να αντέξουν μισή κουραμάνα, αλλά αποκλείεται να μη έχουν πρόσβαση σε ρεύμα να φορτίσουν το κινητό.

Πως το είπατε, μαιτρ; Να μείνουμε στο πλευρό σας κι όταν στεγνώσουν τα ΑΤΜ;

Ποιος τρελάρας λαός χορεύει καραγκούνα υπό βροχή; Μόνον ερωτευμένος λαός, λαός που νίκησε και ξεσαλώνει.

Που πλήρωσε και ξαπόστειλε τους Τουαρέγκ και τους Ανζάκ, τους Παίονες, τους Μαορί και τους Καταλανούς που τον βοήθησαν.

Κι όλα αυτά, γιατί; Επειδή πισμανέψατε καταλαβαίνοντας πως ο λογαριασμός που σας έφεραν θα μείνει απλήρωτος.

Για να τον ξοφλήσετε, πρέπει να πλένετε πιάτα σε όλα τα φαγάδικα, από Κρακοβία έως Σηάτλ επί δεκατέσσερις αιώνες.

Δεν κόβετε έξοδα, αλλά και δεν σπέρνετε ναρκωτικά προς εξαγωγήν ,βιολογικα σε πέρα κάμπους.

Δεν ορίζετε ζώνες ελευθέρου εμπορίου.

Δεν τολμάτε να μαζέψετε 6,5 δις ,παίρνοντας το 5% απ΄όλες τις καταθέσεις μας  στις τράπεζες, διστάζετε να στερήσετε από τα πολιτικά τους δικαιώματα όλους τους κλεφταράδες και να δημεύσετε ό,τι απέκτησαν.

Το μυαλό σας στα εύκολα.

Και προσφυγή σε οριακές αποφάσεις με τον λαό στο πλευρό σας.

Όχι παιδιά: δεν είμαστε αποικία χρέους.

Είμαστε κάτεργο χρέους.

Λεπροκομείο άχρηστων νόμων.

Τα χρέη και η κακοδιαχείριση των ΠΑΕ φαντάζουν Κράτη του Θεού μπροστά στα παραλυτικα σας φαινόμενα.

καθημερνά προσεύχομαι

για της Λαμπρής τ’ αρνί.



Φωνάζω στον Μακμίλαν

που μοιάζει μανιτάρι

για μια μεγάλη χάρη



αχ όχι αστεία με το φεγγάρι.

  • Του Πάνου Θεοδωρίδη από το http://thegreekcloud.com/

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Απόφαση πρόκληση για Παπακωνσταντίνου: Η δικαιοσύνη χρειάζεται ψυχίατρο

Ένοχος για το αδίκημα της νόθευσης δημοσίου εγγράφου, καθώς έκανε μεν την λαθροχειρία στη «λίστα Λαγκάρντ» και αφαίρεσε τα ονόματα τριών συγγενικών του προσώπων (εξαδέλφες), κρίθηκε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αλλά έπεσε στα μαλακά, καθώς το κακούργημα μετατράπηκε σε πλημμέλημα.

Στον κ. Παπακωνσταντίνου επιβλήθηκε η ποινή της φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή κατά πλειοψηφία.

Για το αδίκημα της απόπειρας απιστίας, ο πρώην υπουργός κρίθηκε από το Ειδικό Δικαστήριο αθώος.

Σύμφωνα με την απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου, στον κ. Παπακωνσταντίνου θα επιστραφεί και η εγγύηση των 30.000 ευρώ.

Την απόφαση, μετά από 13 μέρες ακροαματικής διαδικασίας, ανακοίνωσε ο πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου, Νικόλαος Πάσσος.

Το Ειδικό Δικαστήριο έκρινε καταρχάς ότι δεν συντρέχει περίπτωση εξάλειψης αξιόποινου, ενώ σε ό,τι αφορά την πράξη της νόθευσης, έκρινε κατά πλειοψηφία ότι ο πρώην υπουργός είναι ένοχος για το αδίκημα της νόθευσης σε βαθμό πλημμελήματος (τρία μέλη του δικαστηρίου είχαν την άποψη ότι πρέπει να κριθεί ένοχος για το συγκεκριμένο αδίκημα σε βαθμό κακουργήματος).

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου με την πράξη της νόθευσης ο πρώην υπουργός είχε σκοπό να διαφυλάξει την πολιτική του υπόσταση.

Η υπεράσπιση του κατηγορουμένου ζήτησε από το δικαστήριο να του αναγνωρίσει το ελαφρυντικό του πρότερου εντίμου βίου, κάτι που τελικά έκαναν δεκτό οι δικαστές, παρά την αντίθετη άποψη της εισαγγελέως, Ξένης Δημητρίου, η οποία λαμβάνοντας τον λόγο τόνισε ότι ο κατηγορούμενος πρώην υπουργός, πρόσωπο με περγαμηνές και προσόντα -όπως είπε-, δεν δικαιούται το συγκεκριμένο ελαφρυντικό «γιατί είναι ευφυής και δεν θα έπρεπε να βάλει αυτή τη χώρα σε αυτή την περιπέτεια».

«Αυτή η δίκη δεν είναι δίκη του κ. Παπακωνσταντίνου, είναι μια δίκη για τον ελληνικό λαό, τον οποίο ευτέλισε και διέσυρε, και κόστισε πολλά εκατομμύρια. Ακριβώς γιατί έχει αυτά τα προσόντα, για αυτό δεν δικαιούται το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου», ανέφερε η εισαγγελέας που πρότεινε να του επιβληθεί ποινή φυλάκισης 4 ετών.

Από την πλευρά τους οι συνήγοροι του πρώην υπουργού Οικονομικών πρότειναν να του επιβληθεί το ελάχιστο της ποινής.

Τα μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου που αποφάσισαν για τον πρώην υπουργό Οικονομικών είναι:

Πρόεδρος ο αρεοπαγίτης Νικόλαος Πάσσος και μέλη από το Συμβούλιο της Επικρατείας οι: Αγγελική Θεοφιλοπούλου, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, Δημοσθένης Πετρούλιας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ και οι σύμβουλοι Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, Μαρίνα Παπαδοπούλου, Κωνσταντίνος Πισπιρίγκος και Ταξιαρχία Κόμβου.

Από τον Άρειο Πάγο εκτός του κ. Πάσσου είναι οι εξής αρεοπαγίτες: Κωνσταντίνος Τσόλας, Δημήτριος Κράνης, Δημήτριος Κόμης, Αντώνης Ζευγώλης, Αργύριος Σταυράκης και Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου.

  • Πηγή: www.activistis.gr

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

«Με τα μάτια ανοιχτά»

Ελληνικά Ντοκιμαντέρ στην #Τεχνόπολη | 22 - 24 Απριλίου 2015


Για τρεις ημέρες, βραβευμένα ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και ντοκιμαντέρ, που διακρίθηκαν στο φετινό 17ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Συνδιοργάνωση: Greek Documentary Association, Thessaloniki Documentary Festival και Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα & την προπώληση πολύ σύντομα!

Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

DW: Οι φτωχότεροι Έλληνες επιβαρύνθηκαν φορολογικά κατά 337%

Tο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγάλωσε δραματικά στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της κρίσης σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Hans Böckler.

Όπως αναλύει: Oι φτωχότεροι επιβαρύνθηκαν φορολογικά κατά 337% ενώ οι εύποροι μόλις κατά 9%! Αυτή κι αν είναι δικαιοσύνη!

«Ελλάδα. Αλληλεγγύη και προσαρμογή στα χρόνια της κρίσης» είναι ο τίτλος μακροσκελούς έρευνας που εκπόνησαν ο ομότιμος καθηγητής Οικονομικών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης μαζί με τον αναπληρωτή καθηγητή Αγροτικής Οικονομίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σταύρο Ζωγραφάκη για λογαριασμό του γερμανικού Ιδρύματος Μακροοικονομικών Μελετών Hans Böckler.

Στόχος της έρευνας ήταν η μελέτη της επίδρασης της κρίσης και των πολιτικών αντιμετώπισής της στη μείωση των εισοδημάτων καθώς επίσης στην όξυνση των φορολογικών και γενικότερα οικονομικών ανισοτήτων στην Ελλάδα.

Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα, εξαιρετικά σημαντικές ήταν οι διαφοροποιήσεις ως προς τις φορολογικές επιβαρύνσεις που επιβλήθησαν κατά την περίοδο της κρίσης μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων.

Τα σκληρά μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στη χώρα, η οποία ήταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας, είχαν ως αποτέλεσμα την απότομη αύξηση της φτώχειας. Όπως αναφέρει η έρευνα, το ονομαστικό ακαθάριστο προϊόν των μέσων ελληνικών νοικοκυριών μειώθηκε συνολικά μεταξύ 2008 και 2012 έως και κατά ένα τέταρτο, ενώ οι μεγάλες αυτές μειώσεις οφείλονται κατά το ήμισυ στις περικοπές μισθών.

Ιδιαίτερα επιβαρυμένα παρουσιάζονται, σύμφωνα με την έρευνα, τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, τα οποία αναγκάστηκαν να σηκώσουν το μεγαλύτερο φορολογικό βάρος κατά την περίοδο της κρίσης.

Αναλυτικά, τα χαμηλότερα στρώματα αναγκάστηκαν να υποστούν φορολογικές επιβαρύνσεις που αυξήθηκαν έως και 337% σε σχέση με το παρελθόν. Αντίθετα, τα ανώτερα οικονομικά στρώματα υπέστησαν περαιτέρω επιβαρύνσεις της τάξεως μόλις του 9%.

Σε απόλυτους αριθμούς, αν και η φορολογική επιβάρυνση στα μη προνομιούχα νοικοκυριά αυξήθηκε μόνο κατά κάποιες εκατοντάδες ευρώ, εντούτοις συνοδεύτηκε από τις μαζικές μειώσεις σε μισθούς αλλά και την αύξηση της ανεργίας.

Η έρευνα πηγαίνει όμως και ένα βήμα παραπέρα, υπογραμμίζοντας ότι οι περικοπές που επιβλήθηκαν ήταν πολύ πιο εκτεταμένες από ό,τι χρειαζόταν στην πραγματικότητα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο. Επιπλέον αναφορικά με τις μειώσεις μισθών η έρευνα σημειώνει ότι αυτές ήταν πολύ πιο επίπονες στον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με τον δημόσιο. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις οι μειώσεις που αποφασίσθηκαν για μισθούς του δημοσίου είτε δεν εφαρμόστηκαν ποτέ στην πράξη είτε αποσύρθηκαν, εν μέρει, λόγω δικαστικών αποφάσεων.

Η έρευνα αναφέρει επίσης ότι το 2012 ένα στα τρία ελληνικά νοικοκυριά έπρεπε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις με ετήσιο εισόδημα περί τα 7.000 ευρώ. Εντύπωση, τέλος, προκαλεί το γεγονός ότι τα μη προνομιούχα νοικοκυριά έχασαν μέσα στην κρίση το 86% του συνολικού τους εισοδήματος, ενώ οι πιο εύπορες οικογένειες μόλις το 16% με 20%.

Να σημειωθεί ότι στην έρευνα για λογαριασμό του Ιδρύματος Hans Böckler αναλύθηκαν στοιχεία που αφορούσαν 260.000 ελληνικά νοικοκυριά.

  • Πηγή: http://www.aixmi.gr/

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Επιστολή οικογένειας Γιακουμάκη: Ο Βαγγέλης δεν είναι πια μόνο δικό μας παιδί. Έγινε παιδί όλων σας

Επιστολή προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έστειλαν οι γονείς του Βαγγέλη Γιακουμάκη, με την οποία ευχαριστούν για συμπαράσταση όλης της Ελλάδας στον μεγάλο τους πόνο ενώ παράλληλα κάνουν έκκληση να τους επιτρέψουν να παραμείνουν σιωπηλοί τις πρώτες ημέρες του αβάσταχτου πένθους τους.
Ειδικότερα η επιστολή αναφέρει:
«Αισθανόμαστε την υποχρέωση παρόλο το βαρύ μας πένθος και την οδύνη από τον άδικο χαμό του Βαγγέλη μας, να ευχαριστήσουμε όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα την πόλη των Ιωαννίνων για την στήριξη και την απλόχερη συμπαράσταση αυτές τις δύσκολες ώρες αγωνίας και θλίψης.

Ο Βαγγέλης δεν είναι πια μόνο δικό μας παιδί. Έγινε παιδί όλων σας.

Ο άδικος χαμός του παιδιού μας και ο πόνος δεν πρέπει να μας επιτρέψουν να αγνοήσουμε την τεράστια ευθύνη όλων μας αυτή την ώρα, απέναντι σε οποιαδήποτε φαινόμενα βίας, ψυχικής ή σωματικής.

Έχουμε εμπιστοσύνη στην Ελληνική Αστυνομία και Δικαιοσύνη ότι θα κάνουν το καθήκον τους καταδικάζοντας τους ενόχους και δικαιώνοντας τους αθώους.

Εμείς που βρεθήκαμε στη θέση αυτή "που άλλος να μην βρεθεί", ζητούμε από όλους που σέβονται την μνήμη του Βαγγέλη να συμβάλουν με τις πράξεις τους στην καταδίκη και την εξάλειψη όλων των μορφών βίας που θα μπορούσαν να οδηγήσουνε τα παιδιά μας σε απόγνωση και ενδεχομένως σε τραγικά αποτελέσματα.

Η σιωπή με την οποία ο Βαγγέλης αντιμετώπισε την ψυχολογική και σωματική βία όλο αυτό το διάστημα, μας επιβάλει να σιωπήσουμε τουλάχιστον γι αυτές τις πρώτες μέρες πένθους και να ζητήσουμε από όλους σας και ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ να σεβαστούν αυτή μας την επιθυμία».

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Έκλειψη ηλίου 20ης Μαρτίου 2015

Τι κουφό είναι τούτο; Το είδαμε χθες στο διαδίκτυο και το καταχωρούμε εκτιμώντας ότι η σοβαρότητα έχασε πια κάθε νόημα σ’ αυτόν τον τόπο. Εντάξει χρειάζεται προσοχή, αλλά δεν αρκεί να μιλήσουν στα παιδιά, οι δάσκαλοι;


Σας ενημερώνουμε ότι την Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015, η Σελήνη θα περάσει ακριβώς ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, προκαλώντας το γνωστό φαινόμενο της έκλειψης Ηλίου. Η έκλειψη θα είναι ορατή τόσο από την Αθήνα όσο και από ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά εξαιτίας της θέσεώς μας στη Γη, ένα μόνο μέρος του ηλιακού δίσκου θα καλυφθεί από τη Σελήνη κι έτσι η έκλειψη θα είναι μερική. Το φαινόμενο θα λάβει χώρα για χρονικό διάστημα περίπου 2 ωρών και συγκεκριμένα από 10.39 πμ έως 12.49 μμ, με το μέγιστο της έκλειψης να συμβαίνει στις 11.43 πμ, οπότε και σχεδόν το 31% του ηλιακού δίσκου θα καλυφθεί από τη Σελήνη.

Λόγω των σοβαρών βλαβών που μπορεί να προκληθούν στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού εξαιτίας της υπέρυθρης ηλιακής ακτινοβολίας, οι διευθυντές και εκπαιδευτικοί όλων των σχολικών μονάδων παρακαλούνται όπως αναπροσαρμόσουν το ωρολόγιο πρόγραμμα της 20ης Μαρτίου, προκειμένου όλοι οι μαθητές/μαθήτριες να παραμείνουν σε κλειστούς χώρους καθ’ όλη τη διάρκεια της έκλειψης (10.30-13.00).

Κατά το ανωτέρω διάστημα είναι δυνατόν στις σχολικές μονάδες της χώρας να πραγματοποιηθούν δράσεις σχετικές με το φαινόμενο της ηλιακής έκλειψης.

Επιπροσθέτως, σας ενημερώνουμε ότι το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών θα εκπέμπει ζωντανά από τις εγκαταστάσεις του στην Πεντέλη τη μερική έκλειψη Ηλίου στη διαδικτυακή διεύθυνση

http://www.noa.gr/index.php…, ώστε κάθε ενδιαφερόμενο σχολείο να μπορεί να την παρακολουθήσει. Θα υπάρχει βίντεο της εικόνας του Ήλιου από ειδικό τηλεσκόπιο, που θα τον παρατηρεί μέσα από ένα ειδικό φίλτρο.

Τέλος, όλες οι προγραμματισμένες μετακινήσεις/διδακτικές επισκέψεις των σχολικών μονάδων της χώρας για την 20η Μαρτίου 2015 δύνανται να πραγματοποιηθούν με ευθύνη του Διευθυντή και του διδακτικού προσωπικού, οι δε περίπατοι χωρίς χρήση μεταφορικού μέσου, για τη Β/θμια Εκπ/ση, αναστέλλονται.



Ο ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Σκιές στο Νείλο, από τις εκδόσεις Γκοβόστη

Οι «Σκιές στο Νείλο», εκδόσεις Γκοβάστη, είναι ένα αριστοτεχνικό παραμύθι, ένα μυθιστόρημα για το καλό και το κακό καθώς και τις περίεργες μεταμφιέσεις τους, ένα έπος για την αγάπη, τα μυστήρια του χρόνου και την τραγωδία του πολέμου, μια μαγική οδύσσεια που καλύπτει περισσότερο από έναν αιώνα.

Μια ξάστερη νύχτα του 1942 η έκρηξη μιας χειροβομβίδας σε κάποια φτωχογειτονιά του Καΐρου σκότωσε επί τόπου έναν άντρα. Το όνομά του ήταν Στερν. Ήταν ένας μυστηριώδης διακινητής όπλων και μορφινομανής, του οποίου ο θάνατος θα έπρεπε να θεωρείται ήσσονος σημασίας εκείνες τις ζοφερές ημέρες - τις πιο μαύρες του αιώνα. 
Στο Μέτωπο της Ερήμου οι Γερμανοί συνέχιζαν την προέλασή τους πετυχαίνοντας τη μία νίκη μετά την άλλη και τα πανίσχυρα Afrika Corps του Ρόμελ βρίσκονταν πολύ κοντά στο να κυριεύσουν την Αίγυπτο και να αποκτήσουν τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής. 
Κι όμως εν μέσω όλων αυτών, η Υπηρεσία Πληροφοριών των Συμμάχων δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Στερν και φαίνεται να την απασχολεί πολύ το αίνιγμα του θανάτου του, που τελικά ίσως να αποβεί καθοριστικός για την έκβαση ολόκληρου του πολέμου. Όλο και μεγαλύτερες αλήθειες κρύβονται πίσω από το ερώτημα: για ποιον δούλευε ο Στερν; 
Ο φίλος του Στερν, ο Τζο Ο’ Σάλιβαν Μπίαρ, σε ένα κυνήγι για την αναζήτηση της αλήθειας, οδηγείται μέσα από τις φτωχογειτονιές του Παλιού Καΐρου σε ένα ετοιμόρροπο ξενοδοχείο, το Hotel Babylon, το οποίο κατά το παρελθόν λειτουργούσε ως οίκος ανοχής. Στο υπόγειο του ξενοδοχείου τον περιμένει ο Μπλέτσλι, ένας κατάσκοπος με κατεστραμμένο πρόσωπο. 
Στη ρεσεψιόν ένας γερασμένος αποτυχημένος ποιητής, ο Αχμάντ, ξεφυλλίζει τις στήλες των κοσμικών από εφημερίδες τριάντα ετών, ενώ ταυτόχρονα περιφρουρεί μια μυστική καμαρούλα. Με τη βοήθεια του Λίφι, ενός θλιμμένου κλόουν και ταχυδακτυλουργού, ο Τζο καταδύεται στο παρελθόν, κατορθώνοντας εν τέλει να αποκρυπτογραφήσει το μυστηριώδη κώδικα της ζωής του Στερν και να ξεδιαλύνει το πλέγμα των σκιών ενός χαμένου κόσμου...