Όταν ένας Έλληνας
ταξιδεύει στην Ελλάδα, το ταξίδι του έτσι μοιραία μετατρέπεται επίπονη
αναζήτηση του χρέους . Πώς να γίνουμε και εμείς άξιοι των προγόνων μας, πώς να
τη συνεχίσουμε, χωρίς να την ντροπιάσουμε, την παράδοση της ράτσας μας; Μια
αυστηρή ασίγαστη ευθύνη βαραίνει τους ώμους σου, βαραίνει τους ώμους όλων των
ζωντανών Ελλήνων. Ακαταμάχητη μαγική δύναμη έχει το όνομα - όποιος γεννήθηκε
στην Ελλάδα έχει το χρέος να συνεχίσει τον αιώνιο ελληνικό θρύλο .
Ένα ελληνικό τοπίο δε
δίνει σ’ εμάς τους Έλληνες μιαν αφιλόκερδη ανατριχίλα ωραιότητας -έχει ένα
όνομα το τοπίο – το λένε Μαραθώνα, Σαλαμίνα, Ολυμπία, Θερμοπύλες, Μυστρά –
συνδέεται με μιαν ανάμνηση, εδώ ντροπιαστήκαμε, εκεί δοξαστήκαμε και μονομιάς
το τοπίο μετουσιώνεται σε πολυδάκρυτη, πολυπλάνητη ιστορία. Κι όλη η ψυχή του
Έλληνα προσκυνητή αναστατώνεται . Το κάθε Ελληνικό τοπίο είναι τόσο ποτισμένο
από ευτυχίες και δυστυχίες με παγκόσμιο αντίκτυπο, τόσο γεμάτο ανθρώπινο αγώνα,
που υψώνεται σε μάθημα αυστηρό και δεν μπορείς να του ξεφύγεις – γίνεται κραυγή
και χρέος έχεις να την ακούσεις .
Αληθινά τραγική ‘ναι η
θέση της Ελλάδας - βαριά πολύ η ευθύνη του σημερινού Έλληνα - απιθώνει στους
ώμους μας επικίντυνο, δυσκοεκτέλεστο χρέος – καινούριες από την Δύση κι η
Ελλάδα, ανάμεσα πάντα στις δυο συγκρουόμενες ορμές, γίνεται πάλι στρόβιλος . Η
Δύση, ακλουθώντας την παράδοση της λογικής και της έρευνα , ορμάει να
κατακτήσει τον κόσμο – κι η Ανατολή, σπρωγμένη από τρομοκρατικές υποσυνείδητες
δυνάμεις, χιμάει κι αυτή να καταχτήσει τον κόσμο – κι η Ελλάδα, ανάμεσα τους,
γεωγραφικό και ψυχικό σταυροδρόμι του κόσμου, χρέος έχει πάλι να φιλιώσει τις
δυο τούτες τεράστιες ορμές, βρίσκοντας την σύνθεση. Θα μπορέσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου