Οι ζηλωτές και τα τρολ

Είναι το πέμπτο από τα είκοσι μαθήματα από τον 20ό αιώνα που μας προσφέρει ο ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ στο βιβλίο του «Απέναντι στην τυραννία», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα σε μετάφραση της Κατερίνας Σχινά από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Οταν οι πολιτικοί ηγέτες δίνουν το αρνητικό παράδειγμα, γράφει ο Σνάιντερ, η αφοσίωση κάθε πολίτη στην έντιμη άσκηση του επαγγέλματός του γίνεται πιο σημαντική.
Ο Τίμοθι Σνάιντερ αναφέρεται ενδεικτικά στους κρατικούς λειτουργούς, τους δικαστές, τους δικηγόρους, τους επιχειρηματίες. Και μπαίνει κανείς στον πειρασμό να προσθέσει τους δημοσιογράφους. Oχι επειδή δεν θα έπρεπε μια δημοσιογράφος που συνεργάζεται με τη δημόσια τηλεόραση να κάνει τη δουλειά της όσο αντιδεοντολογικά θέλει υπηρετώντας σαν πιστός στρατιώτης το αρνητικό παράδειγμα του πολιτικού ηγέτη της καρδιάς της και λοιδορώντας εκείνους της αντιπολίτευσης με χλευαστικά υποκοριστικά. Αλλά επειδή δεν επιτρέπεται σε κανένα κόμμα να ζητάει την απομάκρυνση κανενός δημοσιογράφου ακόμη και αν εκείνος λειτουργεί σε απόλυτο δεοντολογικό κενό.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δημιούργησαν πολλούς εχθρούς στα μέσα ενημέρωσης. Η ΝΔ δεν χρειάζεται να προσθέσει τους δικούς της σε αυτό τον κηρυγμένο πόλεμο. Ο ένας λόγος είναι ότι δύσκολα θα βρει πρόθυμους δημοσιογράφους σε ρόλο κομματικών ζηλωτών να παραδίδουν με υψωμένο το δάχτυλο μαθήματα αντικειμενικότητας στους άλλους. Ο άλλος, ότι και η ίδια έχει εκμεταλλευτεί στο παρελθόν τις συχνότητες της δημόσιας τηλεόρασης. Αυτό που ζητείται, επομένως, είναι ένα διαφορετικό υπόδειγμα. Και η έντιμη άσκηση του επαγγέλματος που θα έλεγε και ο Τίμοθι Σνάιντερ; Στις δημοκρατίες την κρίνουν άλλοι. Είτε μιλάμε για τους δημοσιογράφους που κάνουν τη δουλειά τους είτε για εκείνους που κάνουν τους τιμητές τους. Ή ακόμη και για εκείνους που κάνουν τα τρολ.

• Πηγή: http://www.tanea.gr Του Περικλή Δημητρολόπουλου