Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω…

5 Ιουνίου 2000 : Σαν σήμερα, στο μπαλκόνι του γραφείου μου, στην οδό Hornsgatan 20, στο Södermalm της Στοκχόλμης, στη Γενική Διεύθυνση Υγείας, της Σουηδικής Ένωσης Τοπικών Αρχών και Περιφερειών (Sveriges Kommuner och Landsting - SKL)

Μια επιτελική υπηρεσία που χαράσσει τον Στρατηγικό Σχεδιασμό και για θέματα Υγείας, για τους 290 Δήμους και τις 21 Περιφέρειες της Σουηδίας.

Ήταν η εποχή που ζούσα, για ένα διάστημα, σε ένα κράτος, χωρίς γαλανό ουρανό και δυνατό ήλιο, αλλά σε ένα κράτος που εξασφάλιζε στους πολίτες του μία ήρεμη ζωή, χωρίς εκπλήξεις και χωρίς μακροχρόνιες κρίσεις.

Ήταν η εποχή που ζούσα σε ένα κράτος, όπου υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για ευημερία και προκοπή των πολιτών, με την προϋπόθεση βέβαια ότι και οι πολίτες θα προσπαθούσαν αρκετά και θα έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους τόσο για τους ίδιους και την οικογένειά τους όσο και για τη χώρα.

Και φυσικά και εκεί δεν ήταν όλα ρόδινα. Ήταν όμως προβλέψιμα…

Αλλά εγώ επέλεξα να επιστρέψω πίσω στην πατρίδα.

Και επέστρεψα γιατί είχα αφήσει πίσω, αγαπημένα μου πρόσωπα.

Επέστρεψα γιατί ήθελα να ζήσω, να εργαστώ και να προκόψω στη χώρα μου.

Επέστρεψα γιατί αυτά που είχα σπουδάσει, αυτά για τα οποία είχα αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου (… και ίσως τα καλύτερά μου χρόνια), αυτά που είχα μάθει σε άλλες χώρες, ήθελα να τα εφαρμόσω και στη χώρα μου, βάζοντας, με τις μικρές μου δυνάμεις, ένα λιθαράκι για να πάει αυτή η χώρα ένα βήμα μπροστά.

Επέστρεψα γιατί με είχε πείσει να το κάνω και ο τότε υπουργός Υγείας Αλέκος Παπαδόπουλος, τον οποίο είχα συναντήσει τυχαία εκεί και σε ατέλειωτες συζητήσεις που είχα μαζί του, με έπεισε για την αναγκαιότητα προσφοράς στην πατρίδα και την ανάγκη στελέχωσης του Συστήματος Υγείας της, από νέους και καταξιωμένους έλληνες επιστήμονες,

Επέστρεψα γιατί πίστευα (ίσως αφελώς….) ότι θα μπορούσα να προσφέρω πολλά στο Σύστημα Υγείας της δικιάς μου χώρας και όχι κάποιας άλλης χώρας.

Και ίσως, από μια παράξενη διαστροφή που με διακατέχει, δεν μετάνιωσα ακόμα για την επιλογή μου αυτή.

Πάντα μου άρεσε αυτό που έκανα και αυτό που κάνω. Δίνω τον εαυτό μου γι'αυτό.

Όμως δεν έχω συγχωρέσει ποτέ τον εαυτό μου, για την επιλογή μου αυτή, γιατί μπορεί να ικανοποίησα έτσι μία φιλοδοξία μου (ή και ματαιοδοξία μου …..), όμως στέρησα πολλά από την οικογένειά μου, από εμένα τον ίδιο, αλλά κυρίως από το μέλλον και τις προοπτικές των παιδιών μου.

Τώρα, μετά απ’όλα αυτά που ζούμε, για επτά συνεχόμενα χρόνια, αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω ή αν είχα άλλη μια ευκαιρία στη ζωή μου, θα έφευγα πάλι και αυτή τη φορά οριστικά και αμετάκλητα !!..

Ναι, θα έφευγα από την Ελλάδα, μαζί με την οικογένειά μου, τις αναμνήσεις και τα συναισθήματά μου.

Ναι, θα έφευγα από τη χώρα που γεννήθηκαν οι γονείς μου και οι γονείς τους, από τη χώρα που γεννήθηκα εγώ, από τη χώρα που γεννήθηκαν τα παιδιά μου.

Ναι, θα έφευγα από τη χώρα, που αγαπώ πολύ, από μια χώρα που μεγάλωσα, από μια χώρα που έχει στο χώμα της, αγαπημένα μου πρόσωπα….

Ναι, θα έφευγα από την Ελλάδα, με την ελπίδα να προσφέρω στα παιδιά μου, ένα καλύτερο μέλλον.

Ναι, θα έφευγα από την Ελλάδα, γιατί δεν μπορώ άλλο να ζω από Eurogroup σε Eurogroup

Ναι, θα έφευγα από την Ελλάδα, γιατί δεν θέλω να ξυπνάω και να κοιμάμαι με την αγωνία αν θα πάρουμε την επόμενη "δόση", σαν τα πρεζόνια της Ομόνοιας.

Ναι, θα έφευγα από την Ελλάδα, γιατί δεν θέλω άλλο να ζω στην χώρα του Τσίπρα και του Καμμένου, του Γιωργάκη και της Φώφης, της Ζωής και του Λαφαζάνη, της Θεανώ Φωτίου και της Ραχήλ Μακρή, του Φίλη και του Γιώργου Κυρίτση, της Παπακώστα και του Γιακουμάτου, του Κουβέλη και του Ψωμιάδη και τόσων άλλων …

Και θα έφευγα, όχι γιατί υπάρχει κρίση.

Όχι γιατί ο μισθός μου, μετά από πολλά χρόνια σπουδές, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, αρκετά χρόνια υπηρεσίας, διευθυντικές θέσεις, θέσεις υψηλής ευθύνης κλπ κλπ, είναι μικρότερος από τον μισθό του ανειδίκευτου εργάτη του Λουξεμβούργου, ή μικρότερος από τον μισθό του εξειδικευμένου Ολλανδού εργάτη, ή μικρότερος από τον αντίστοιχο μισθό του Γερμανού, ή του Γάλλου, ή του Ιταλού συναδέλφου μου.

Θα έφευγα, όχι γιατί τα παιδιά μου συνθλίβονται καθημερινά σε ένα αναποτελεσματικό, αποτυχημένο και πανάκριβο εκπαιδευτικό σύστημα.

Θα έφευγα, όχι γιατί θέλω τα παιδιά μου να σπουδάζουν σε πραγματικά Πανεπιστήμια και όχι σε άσυλα όπου βρίσκει καταφύγιο ο ελληνικός και διεθνής υπόκοσμος και κάνουν κουμάντο τα κομματόσκυλα των φοιτητικών παρατάξεων.

Θα έφευγα, όχι γιατί δεν έχω πια περίθαλψη και πρέπει να πληρώνω το γιατρό για να μου γράφει τα φάρμακά μου.

Θα έφευγα, όχι γιατί όταν θα είμαι υπερήλικας (…. και με άνοια) θα είμαι βάρος στα παιδιά μου, αφού δεν θα έχουν άλλες επιλογές για μένα.

Θα έφευγα γιατί αυτή η χώρα δεν έχει πια μέλλον !!!....

Ακούγεται σκληρό, αλλά ποτέ δεν είχαν μέλλον οι χώρες που αγκάλιαζαν τόσο σφιχτά τον φανατισμό (ιδεολογικό, θρησκευτικό, αθλητικό κλπ), τη μετριότητα, την ήσσονα προσπάθεια, την κοινωνική "αφασία"

Και εγώ αισθάνομαι πια πολύ αδύναμος για τα αλλάξω όλα αυτά.

Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν 18, 28, 38 χρονών, θα ήμουν κολλημένος σ’ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο.

Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν και τα παιδιά μου, της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Την ικανοποίηση από το να αμείβεται ο κόπος και η προσπάθεια και να μη θεωρείται κακό η απόκτηση υλικών αγαθών, που σου ομορφαίνουν τη ζωή.

Να μη προκαλώ τον φθόνο αν έχω καλό σπίτι, ή μεγάλο αυτοκίνητο ή καλή δουλειά…

Να έχω τη χαρά (και τη δυνατότητα …) να ταξιδεύω όποτε θέλω χωρίς τύψεις…

Να απολαμβάνω την ευγένεια και το συναίσθημα να μου λέει καλημέρα ο οδηγός του λεωφορείου και ο υπάλληλος στο ταμείο ….

Και ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.

Το τίμημα που πληρώνω γι’αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο.

Και εγώ κουράστηκα πια και αν γινόταν να φέρω τον χρόνο πίσω, ναι θα έφευγα!!!!!......

Δυστυχώς….

Όμως ο χρόνος περνά και πίσω δεν γυρνά…

Έτσι εγώ θα συνεχίσω να προσπαθώ για μένα, για την οικογένειά μου και για τη χώρα.

Ίσως μάταια. Θα δείξει ….

Αυτή τη μικρή μου προσωπική ανάμνηση την είχα αναρτήσει και άλλη φορά.

Όμως, μετά την απίστευτα προσβλητική δήλωση του ξεμωραμένου συντρόφου, που χαρακτήρισε προδότες τα ελληνόπουλα που εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό, θεώρησα υποχρέωσή μου να την αναρτήσω και πάλι και να δηλώσω ότι στη ζωή μου ήμουν και εγώ κάποτε “προδότης” !!

Και αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω ή αν είχα άλλη μια ευκαιρία στη ζωή μου, θα γινόμουν και πάλι “προδότης” και θα έφευγα από την πατρίδα, αλλά αυτή τη φορά οριστικά και αμετάκλητα….

Σύντροφε Καζάκο, θα πρέπει να ξέρεις ότι χιλιάδες ελληνόπουλα αποφάσισαν να φύγουν στο εξωτερικό, γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να ζήσουν στην πατρίδα τους πλουσιοπάροχα με κρατικές επιδοτήσεις, όπως εσύ.

Σύντροφε Καζάκο, ήσουν καλός ηθοποιός.

Όμως μην αφήνεις την ιδεοληψία σου να καταστρέψει την ανάμνηση μας από το έργο σου.

Και θα ήταν σκόπιμο, αυτή την περίοδο να σωπαίνεις και να κοκκινίζεις από ντροπή, σύντροφε Καζάκο, γιατί αν και παίρνεις τη σύνταξή σου, ο δήμαρχος της Πάτρας, ο σύντροφός Κώστας Πελετίδης, σου δίνει και άλλα 4.300 ευρώ το μήνα για τις υπηρεσίες σου στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Και μάλιστα για να μη περικοπεί η σύνταξή σου, λόγω της αμοιβής σου από το ΔΗΠΕΘΕ, έχεις υπογράψει με το Δήμο, σύμβαση έργου !!

Σύντροφε Καζάκο, να είσαι σίγουρος όμως ότι κανείς δεν θα σε καταδικάσει σε λαϊκό δικαστήριο στο Σύνταγμα, όπως έκανες εσύ το 1999, μαζί με τους άλλους συντρόφους σου, για τον Πρόεδρο Κλίντον, όταν εκείνος είχε επισκεφτεί την Αθήνα.

Σύντροφε Καζάκο, δυστυχώς δεν έχεις ακόμα αντιληφθεί τις ευθύνες που σου αναλογούν για το τεράστιο δημόσιο χρέος που φόρτωσε η γενιά σου, με τις εγκληματικές της σπατάλες, στις πλάτες των παιδιών, που αναγκάζονται σήμερα να μεταναστεύσουν για να επιβιώσουν.

Σύντροφε Καζάκο, θα ήταν λοιπόν καλύτερα σήμερα να σωπαίνεις και να κοκκινίζεις από ντροπή, αντί να ζητάς και τα ρέστα από πάνω.

• Από το διαδίκτυο