Χάσαμε το γέλιο, stop

Ο Ρόμπιν Ουίλιαμς στον ρόλο της ζωής του.

Οι καλύτεροι των κωμικών, υπήρξαν φιγούρες τραγικές. Ο Ρόμπιν Ουίλιαμς δεν ξεχνούσε να το υπογραμμίζει σε κάθε του συνέντευξη. Τα ξημερώματα, το επιβεβαίωσε με τον πιο θλιβερό τρόπο – δίνοντας τέλος στη ζωή του σε ηλικία 63 ετών.

Η αστείρευτη κωμική του φλέβα μπορούσε να απογειώσει και το μετριότερο φιλμ - πίσω όμως από κάθε ξεκαρδιστική χειρονομία ή μια σαρδόνια ατάκα υπήρχε πάντα μια ανθρωπιά που «έβρισκε» μονίμως τον στόχο της. Μόνο όταν αυτοσαρκαζόταν λειτουργούσε χωρίς «φρένο»: «Η κοκαΐνη είναι ο τρόπος του Θεού να σου πει πως κερδίζεις πολλά χρήματα» έλεγε επί σκηνής, και τα γέλια έπεφταν βροχή. Ποιος όμως μπορούσε, πίσω από τα καλαμπούρια, να δει την πραγματική τραγωδία; «Δεν έχω τίποτα περισσότερο να δώσω στον κόσμο – το επόμενο βήμα θα ήταν να ανέβω στη σκηνή και να κάνω εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Το μόνο που έχω είναι η ειλικρίνεια μου. Αυτό έχω να δώσω, και αυτό κάνω».

Συνέχιζε όμως να μας κρατά διαρκώς σε εγρήγορση. Μας ξάφνιασε με τους δραματικούς του ρόλους (η αμερικάνικη κινηματογραφική Ακαδημία, τον βράβευσε, κοντόφθαλμη καθώς είναι, μονάχα με ένα Όσκαρ, για τον «Ξεχωριστό κύριο Χάντινγκ», ενώ στο βιογραφικό του περιλαμβάνονται ρόλοι ως αυτός του ψυχοπαθή δολοφόνου στο «Insomnia» του 2002 αλλά και του προέδρου Αϊζενχάουερ στον «Μπάτλερ» του 2013.

Και ο θάνατος του μας σόκαρε τόσο επειδή ο ίδιος ήταν μονίμως παρών. Εργαζόταν ασταμάτητα, στο σινεμά και στο θέατρο (οι τελευταίες του δουλειές – αυτές που δεν έχουμε ακόμα δει – περιλαμβάνουν το δεύτερο σίκουελ του «Μια νύχτα στο μουσείο», το «Merry friggin’ Christmas», μια ανεξάρτητη κωμωδία για μια δυσλειτουργική οικογένεια, και το καρτούν «Dennis the Dog»), ενώ οι αναρτήσεις του στο twitter γινόντουσαν με μιας ανάρπαστες. Στο ίδιο μέσο, σήμερα, εκατομμύρια πενθούντες ανατρέχουν στις αναμνήσεις τους από την πρώτη φορά που τον είδαν στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. Για κάποιους ήταν η ταινία «Αλαντίν». Για άλλους, ο «Κύκλος των χαμένων ποιητών» και για ακόμη περισσότερους το «Καλημέρα Βιετνάμ», μια δραματική κωμωδία για έναν χαρισματικό ήρωα με πηγαίο κωμικό ταλέντο που, με θλίψη, διαπιστώνει πως το γέλιο που απλόχερα προσφέρει, δεν καλυτερεύει τον κόσμο όσο ήλπιζε.

Oχι τυχαία, ο ρόλος της ζωής του.

• Του Άκη Καπράνου, από ΤΑ ΝΕΑ blogs