Όταν οι εικόνες που πλάθουν οι λέξεις είναι εξίσου δυνατές με αυτές που βλέπει το μάτι!

Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο, όπου είδα το υπέροχο ντοκιμαντέρ "Το αλάτι της γης" σκεφτόμουν ότι κατά τη διάρκεια της προβολής είχα ένα είδος deja-vu, χάρη στη εκπληκτική περιγραφή του τρόπου δουλειάς του Salgado στο διήγημα "φωτογραφική λήψη" από το βιβλίο του Γιάννη Ευσταθιάδη "100".

Φωτογραφική λήψη

Στον Νάσο Ευσταθιάδη

Μπαίνοντας στον αυτοκινητόδρομο, έξω απ’ τη

γενέθλια πόλη του, Αϊμόρες, ο διάσημος φωτο-

γράφος Σεμπαστιάου Σαλγκάντου είδε κάτι που

τον έκανε να επιβραδύνει απότομα την ταχύτητα

του αυτοκινήτου του και σε λίγα μέτρα να στα-

ματήσει εντελώς.

Αυτό που είχε διακρίνει από μακριά, τώρα το

’βλεπε καθαρά και δεν πίστευε στα μάτια του.

Στην άκρη του αυτοκινητόδρομου, η στρογγυ-

λή πινακίδα προειδοποιούσε τους οδηγούς για το

όριο ταχύτητας. Ο αριθμός 100 ήταν εκτυπωμένος

στο μέταλλο με μαύρα γράμματα. Στο πάνω μέ-

ρος της πινακίδας στεκόταν, ακίνητο αλλά επι-

βλητικό, ένα μεγάλο πουλί (τι ήταν ούτε ήξερε

ούτε τον απασχολούσε). Η μόνη του έγνοια ήταν

να προλάβει ν’ αποτυπώσει με τη μηχανή του το

εξωφρενικό θέαμα.

Την έβγαλε απ’ τη θήκη. Έβαλε τηλεφακό των

400 mm. Γονάτισε κι άρχισε να τραβάει φωτογρα-

φίες, τη μία μετά την άλλη.

Ξαφνικά, το πουλί άνοιξε τα φτερά αλλά χωρίς

να πετάξει, και πήρε, θαρρείς, μια πόζα σαν να

έσκεπε με παράλογο ρεαλισμό την επιγραφή· σαν

να ’φτιαχνε ένα σήμα από μέταλλο και ζωή, από

άπτερη λογική και ιπτάμενη φαντασία.

Ο Σαλγκάντου συνέχιζε να φωτογραφίζει.(...)