Σε Ξένα Παπούτσια, 2015 (The Cobbler)

Σκηνοθεσία: Τομ ΜακΚάρθι, Σενάριο: Τομ ΜακΚάρθι, Πολ Σάντο, Πρωταγωνιστούν: Άνταμ Σάντλερ, Κλιφ Σμιθ, Στιβ Μπουσέμι, Ντάστιν Χόφμαν, Έλεν Μπάρκιν, Νταν Στίβενς, Μέλονι Ντίαζ, Διάρκεια 99, Χώρα: Ηνωμένες Πολιτείες, Είδος: Δραματική κομεντί, Πρεμιέρα: 11 Ιουνίου 2015

Η «μαγική» ιστορία ενός τσαγκάρη που «δανείζεται» την όψη των πελατών του φορώντας τα παπούτσια τους, γίνεται φόντο για ευχάριστα ανώδυνες νύξεις περί οικογένειας, κοινωνικής αλληλεγγύης και γενικών… αναθεωρήσεων.

Αν και, κατά βάθος, πραγματεύεται τις εβραϊκές οικογενειακές αξίες και τις απειλούμενες από την κτηματομεσιτική «ανάπτυξη» γειτονιές της Νέας Υόρκης, η ταινία του ΜακΚάρθι μπορεί κάλλιστα να ιδωθεί ως χαριτωμένη «παραμυθένια» κομεντί. Ο Μαξ Σίμκιν (Σάντλερ) είναι ένας εργένης εβραίος τσαγκάρης –τέταρτης γενιάς, παρακαλώ– που διατηρεί μαγαζάκι στο Λόουερ Ιστ Σάιντ, μένει με τη γηραιά μάνα του και ζει μια μονότονη ζωή. Μοναδικός σα-να-πούμε φίλος του, ο διπλανός μπαρμπέρης (Μπουσέμι), φίλος του πατέρα του (Χόφμαν), ο οποίος (πατέρας) εξαφανίστηκε μια ωραία πρωία πριν από χρόνια, πράμα που ο Μαξ φέρει πολύ βαρέως. Αίφνης, μια μέρα, καθώς επισκευάζει τα παπούτσια ενός ψιλοκακοποιού μαύρου (Σμιθ), χαλάει η ραπτομηχανή κι επιστρατεύει μια παμπάλαια, οικογενειακό κειμήλιο. Ουπς! Τα παπούτσια που ράβονται σε αυτή τη μηχανή –θα αντιληφθεί, μέσα από ψιλοαστείες σκηνές, ο Μαξ– δίνουν στον τσαγκάρη τη δυνατότητα να γίνεται ο άλλος, ο νόμιμος ιδιοκτήτης των πατούμενων! Όψη και φωνή γίνονται του ιδιοκτήτη – ο χαρακτήρας παραμένει Μαξ, εύρημα που υπηρετείται συμπαθητικά από το καστ.

Παίζοντας πάνω στην αγγλική έκφραση «μπαίνω στα παπούτσια του άλλου» (ήγουν, έρχομαι στη θέση του), η ταινία ξεδιπλώνει μια σειρά από μετρίως κωμικές σκηνές «αλλαγής ταυτότητας» του Μαξ (το μόνο που μένει απαράλλαχτο είναι το ντύσιμό του, ακόμη κι όταν φοράει τις 15ποντες κόκκινες γόβες ενός τραβεστί). Τελικά, ο τσαγκαράκος θα μπλέξει (βέβαια) με την αδηφάγο και κιτς ζάπλουτη κτηματομεσίτρια της Μπάρκιν, που θέλει να ξεσπιτώσει, με το καλό ή με το κακό, τον τελευταίο ένοικο μιας παλιάς πολυκατοικίας για να χτίσει τις ντιζαϊνιές της. Στην πορεία, ο Μαξ θα μάθει –χάρη στην Κάρμεν (Ντίαζ), μια νεαρή ακτιβίστρια για τη σωτηρία της γειτονιάς– ότι κανείς πρέπει να νοιάζεται για τους γύρω του. Ενώ, θα λυθεί και το μυστήριο της εξαφάνισης του πατέρα - που συνδέεται με τη μαγική ραπτομηχανή και την ιδιότητα των τσαγκάρηδων να είναι οι άτυποι φύλακες σολών και ψυχών (λογοπαίγνιο με το ομόηχο αγγλικό «sole» και «soul»). Όμορφο το «εβραϊκό» μουσικό θέμα των Τζον Ντέμπνι και Νικ Ουράτα.

• Από το http://tospirto.net/ και την Τατιάνα Καποδίστρια.