Στη Μύκονο, τη Σέριφο, την Κω, τη Σαντορίνη…

Κυκλάδες όμορφες, καλοκαιρινές… Μ’ ένα ελαφρύ αεράκι να δροσίζει τα μέτωπα μας, αυτό είναι το καλοκαίρι μας…

Μ’ αυτό το όμορφο τραγούδι κουνάμε μαντίλι στους εκδρομείς του Αυγούστου που έφυγαν ήδη ή ετοιμάζουν τα μπαγκάζια τους προκειμένου να φύγουν για τις δικές τους διακοπές.

Κάπως έτσι, δίκαια, άλλοι επιστρέφουν πίσω να κρατάνε τα «μπόσικα» κι άλλοι αφήνουν την ψυχή τους να ταξιδέψει ελεύθερη σε μέρη μαγικά και ονειρεμένα.

Εκεί που ο ήλιος συναντά τη θάλασσα και η αρμύρα παίζει τα δικά της παιχνίδια με τις ανάσες που αποζητούν έναν ίσκιο στην παραλία, ανάμεσα στα βότσαλα ή στην άμμο.

Φεύγω, έρχομαι… Μια υγιής κινητικότητα που έχει να κάνει με όσα ζούμε μέσα μας και πολύ θα θέλαμε να είναι για όλους το ίδιο… Να μπορούν δηλαδή να ανοίξουν τα φτερά τους, να λευτερώσουν το μυαλό τους και τις σκέψεις τους, να πάρουν τις προσωπικές ανάσες που δικαιούνται… Όλοι…